Meneroka kesan matlamat pemuliharaan 30×30 terhadap komuniti pantai
30 × 30 ialah matlamat pemuliharaan yang bertujuan untuk melindungi 30% daratan dan lautan global menjelang 2030. Skala kawasan terlindung yang belum pernah terjadi sebelumnya membawa cabaran, peluang dan pertukaran. Mengamalkan 30×30 akan memberi impak yang besar kepada komuniti, perikanan berskala kecil dan Orang Asli.
Blue Ventures dan Konsortium ICCA mengadakan sesi panel untuk Terlalu Besar Terlalu Abaikan Rumah Terbuka Nelayan Kecil sebahagian daripada Minggu Lautan Sedunia 2021 untuk menangani kesan 30×30 yang mungkin ada pada nelayan skala kecil. Penceramah yang berpengalaman bekerja dengan komuniti pantai di seluruh Lautan Hindi meneroka beberapa isu berkaitan 30×30. Apa yang dilindungi? di mana? Bagaimana? Siapa yang menerima pembiayaan? Dan apakah maksud ini untuk komuniti tempatan dan Orang Asli?
Pemuliharaan marin adalah mengenai manusia
Tahiry Randrianjafimanana, penasihat pengurusan negara untuk perikanan dan Kawasan Perlindungan Marin (MPA) dengan Blue Ventures di Madagascar, berkongsi kebimbangannya tentang cabaran praktikal untuk melaksanakan 30×30. Skala semata-mata matlamat ini bermakna menggandakan kawasan lautan dan menggandakan kawasan tanah yang dilindungi pada masa ini. Beliau berhujah 30×30 ialah pendekatan atas ke bawah yang memfokuskan pada biodiversiti dan iklim, bukan manusia. Sebagai contoh, larangan sepenuhnya terhadap perikanan ekstraktif akan memudaratkan nelayan berskala kecil dan komuniti pantai.
Tahiry menjelaskan bahawa di Madagascar, pelayan tempatan sering terbukti lebih berkesan dalam perlindungan alam sekitar daripada kerajaan. Walaupun terdapat kesan positif, komuniti Orang Asli tidak akan menjadi sebahagian daripada membuat keputusan di sekitar kawasan perlindungan. Tahiry menegaskan bahawa pendekatan mengutamakan komuniti adalah penting. Hak asasi manusia dan kepimpinan komuniti mesti berada di tengah-tengah proses membuat keputusan 30×30.
Komuniti pantai sudah pun menyumbang kepada usaha pemuliharaan
Prisca Ratsimbazafy daripada Rangkaian MIHARI kawasan marin yang diuruskan secara tempatan (LMMA) di Madagascar menunjukkan bagaimana komuniti LMMA memainkan peranan utama dalam mengurus lautan, pantai dan sumbernya. Mereka, kata Prisca, sudah menyumbang kepada matlamat pemuliharaan 30 × 30. Pemuliharaan di sini melibatkan penyertaan komuniti dalam membuat keputusan, rondaan LMMA, menganjurkan pembelajaran dan pertukaran rakan sebaya.
Komuniti memilih di mana dan bila untuk melaksanakan zon larangan atau rizab sementara dan bersatu untuk melindungi dan memulihkan hutan bakau. Semua aktiviti ini menyumbang kepada pemuliharaan dan pada masa yang sama melindungi mata pencarian masyarakat.
Prisca menjelaskan bahawa komuniti pantai telah mengumpul pengetahuan sejak turun-temurun untuk memelihara habitat dan persekitaran setempat. Pengetahuan ini adalah penting untuk digunakan untuk merancang dan melaksanakan rangka kerja seperti 30×30. Memanfaatkan pengetahuan Orang Asli sedia ada boleh mengelakkan kemudaratan selanjutnya kepada hidupan marin dan komuniti Orang Asli.
Melindungi hak asasi manusia untuk melindungi lautan
Penceramah terakhir ialah Mohammad Arju, penyelaras komunikasi untuk Konsortium ICCA. Arju menjelaskan bahawa berjuta-juta orang terpaksa meninggalkan tanah mereka kerana usaha pemuliharaan. Dia memberikan pulau Maheshkhali dan Sonadia di Bangladesh sebagai contoh, di mana masyarakat dihalau oleh kerajaan untuk mewujudkan kawasan perlindungan. Namun, mereka telah mengurus dan melindungi alam sekitar di sana selama beberapa generasi.
Arju menjelaskan bahawa Orang Asli terpaksa meninggalkan sistem tadbir urus sedia ada semasa kebangkitan amalan pembangunan antarabangsa. Ini menyebabkan mereka dikecualikan daripada membuat keputusan tentang daratan dan laut mereka. Arju bimbang rangka kerja 30×30 hanya akan memburukkan lagi keadaan bagi masyarakat Orang Asli di seluruh dunia.
Oleh itu, saranan segera Arju adalah untuk "menyokong Orang Asli, komuniti nelayan tempatan, dan komuniti pantai untuk mengamankan wilayah kolektif mereka, dan mengukuhkan sistem tadbir urus mereka yang ditentukan sendiri." Dengan banyak komuniti telah mencapai sasaran 30% dalam kawasan mereka, ketiga-tiga ahli panel bersetuju bahawa pendekatan yang diterajui komuniti adalah penting jika kita ingin mendapatkan masa depan yang mampan untuk lautan kita. Keperluan komuniti dan pemuliharaan saling berkait rapat dan tidak boleh ditangani sebagai isu yang berasingan.
Tonton perbincangan panel penuh 'Di manakah nelayan kecil-kecilan? Kesan 30×30 kepada masyarakat pesisir pantai'
Cari butiran matlamat pemuliharaan 30×30 dalam Rangka Kerja Biodiversiti Global Pasca-2020 Konvensyen Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu tentang Biodiversiti, muka surat 9 (a)2.
Baca Konsortium ICCA Wilayah Kehidupan: Laporan 2021 tentang keperluan untuk Orang Asli dan masyarakat tempatan untuk mendapatkan hak asasi mereka, terutamanya dalam penentuan nasib sendiri, budaya, dan tanah dan wilayah kolektif.