Terobosan baru penyelidikan baru-baru ini diterbitkan dalam Ekosistem membantu memberi penerangan tentang nasib karbon yang disimpan dalam tanah bakau berikutan penebangan hutan, menekankan kepentingan pemuliharaan dalam menghadapi kecemasan iklim.
Dalam konteks kecemasan iklim, bakau adalah ekosistem kritikal kepada komuniti pantai di seluruh kawasan tropika. Selalunya satu-satunya penghalang antara kampung dan lautan terbuka, bakau membantu melindungi rumah dan perniagaan orang ramai daripada peningkatan jumlah ribut tropika akibat perubahan iklim kita. Disebabkan keupayaan mereka untuk menyesuaikan diri dengan kenaikan paras laut, bakau juga membantu melindungi kampung pantai daripada banjir. Tambahan pula, ia merupakan habitat penting bagi kebanyakan perikanan berskala kecil yang merupakan asas mata pencarian pantai dan keselamatan makanan di seluruh kawasan tropika.
Sepanjang dua dekad yang lalu, kapasiti besar bakau untuk menangkap dan menyimpan karbon telah semakin diakui. Kajian dijalankan di Madagascar dan merentasi kawasan tropika telah menunjukkan bahawa bakau boleh menyerap dan menyimpan sehingga lima kali lebih banyak karbon seunit kawasan daripada hutan darat. Ini menjadikan mereka salah satu penyelesaian mitigasi perubahan iklim berasaskan alam semula jadi yang paling berkesan tersedia.
Apakah nasib karbon yang disimpan ini jika hutan bakau ditebang?
Seperti biasa merentasi Lautan Hindi Barat, di Teluk Tsimipaika, barat laut Madagascar, pokok bakau sedang dituai untuk pengeluaran arang pada kadar yang membimbangkan, dengan keluasan yang bersamaan dengan hampir 800 padang bola sepak dibersihkan setiap tahun dalam beberapa tahun kebelakangan ini. Ini memberi kesan buruk kepada perikanan yang bergantung kepada begitu ramai orang.
Blue Ventures menyokong kumpulan komuniti di rantau ini untuk membangun dan melaksanakan rancangan pengurusan bakau yang mampan untuk membalikkan arah aliran ini. Pengurusan yang diterajui tempatan yang berkesan memerlukan wang, jadi kami telah meneroka daya maju kewangan iklim sebagai mekanisme pembiayaan untuk pengurusan ini, dan daya tahan ekonomi yang lebih luas di rantau ini dalam menghadapi perubahan iklim yang pesat. Pendekatan ini telah pun berjaya dicuba oleh masyarakat di barat daya Madagascar.
Untuk dapat mengakses kewangan iklim, komuniti perlu mengukur kesan karbon daripada pemuliharaan mereka; berapa banyak CO2 pelepasan adakah pemuliharaan yang diterajui tempatan akan menghalang? Untuk menjawab ini, kita perlu tahu berapa banyak CO2 dipancarkan apabila hutan bakau ditebang. Nasib karbon dalam pokok dan akar telah ditetapkan dengan baik dalam penerbitan saintifik. Walau bagaimanapun, lebih 75% daripada stok karbon besar bakau disimpan di dalam tanah berlumpur mereka. Kesan penebangan hutan terhadap karbon ini kurang diketahui, terutamanya di mana hutan bakau dituai untuk pengeluaran arang. Memandangkan peratusan simpanan karbon bakau yang begitu tinggi berada di dalam tanah, kekurangan pemahaman ini merupakan penghalang utama kepada komuniti merealisasikan potensi penuh kewangan iklim.
Untuk membantu menangani kekurangan data ini, bersama-sama dengan Universitat Autònoma de Barcelona dan Universiti Edith Cowan di Australia antara lain, Blue Ventures menjalankan penyelidikan baru yang baru-baru ini diterbitkan dalam jurnal Ekosistem. Bersama-sama rakan usaha sama kami, kami membandingkan ciri-ciri tanah daripada bakau yang telah ditebang 10 tahun lalu dengan tanah bakau yang sihat.
Keputusan kami menunjukkan bahawa:
-
- Setiap tahun, satu hektar bakau yang sihat di Teluk Tsimipaika boleh menangkap dan menyimpan di dalam tanah mereka jumlah CO yang sama2 yang dipancarkan oleh kereta penumpang purata perjalanan 16,000 batu.
- Sebaliknya, penebangan hutan bakau membawa kepada kehilangan 20% karbon yang disimpan dalam 1m teratas tanah selama 10 tahun. Ini bersamaan dengan lebih 450,000 batu kereta penumpang – iaitu 18 kali ganda di seluruh dunia – atau petrol bernilai 2.5 lori tangki.
- Kadar tahunan kehilangan karbon daripada tanah yang ditebang adalah 4.5 kali lebih cepat daripada kadar penyerapan karbon dalam tanah bakau yang sihat. Ini bermakna untuk mengimbangi kehilangan karbon dalam tempoh 10 tahun awal, 4.5 hektar pokok bakau perlu ditanam semula bagi setiap hektar yang ditebang. Dan emenetapkan kadar penyerapan karbon yang tinggi melalui pemulihan hutan bakau boleh mengambil masa beberapa dekad.
- Oleh itu, sepanjang tempoh masa yang berkaitan dengan kecemasan iklim, adalah lebih baik untuk memulihara bakau dan menyimpan karbon di dalam tanah daripada bergantung kepada pemulihan.
Dalam ekosistem bakau yang sangat terdegradasi, pemulihan tidak syak lagi amat penting, kedua-duanya dari perspektif iklim dan ketahanan pantai. Walau bagaimanapun, kajian ini menunjukkan bahawa kehilangan karbon tanah melalui penebangan hutan akan mengambil masa yang lebih lama untuk dipulihkan dengan penanaman semula hutan bakau di kawasan terdegradasi dan ditebang. Menonjolkan kepentingan pemuliharaan pragmatik yang diterajui tempatan mendahului usaha pemulihan reaktif.
Pengurusan yang diterajui komuniti akan membawa kepada perlindungan bakau Teluk Tsimipaika serta peningkatan dalam penyerapan dan penyimpanan karbon melalui aktiviti pemuliharaan dan pemulihan. Dengan meletakkan angka pada peningkatan ini, penyelidikan ini membolehkan komuniti di Teluk Tsimipaika memaksimumkan hasil mereka daripada projek kewangan iklim.
Ini adalah sains yang kompleks, tetapi dengan mewujudkan kehilangan karbon dan keuntungan daripada pengurusan bakau dalam konteks yang relevan di seluruh Lautan Hindi Barat, dan di banyak bahagian lain di dunia, inisiatif karbon bakau lain boleh menggunakan hasil kami untuk meningkatkan hasil projek untuk komuniti pantai dan menyokong keputusan dasar iklim yang berkesan.
muat turun kertas penuh
Ketahui lebih lanjut mengenai pendekatan Blue Forests Blue Ventures
Tonton filem kami 'Tahiry Honko – projek karbon bakau yang diketuai komuniti'
Kerja ini dibiayai dengan murah hati oleh Projek Hutan Biru GEF. Blue Ventures ingin mengucapkan terima kasih kepada pengarang bersama kami, tanpa mereka penyelidikan penting ini tidak mungkin dapat dilaksanakan. Khususnya, Ariane Arias-Oritz, Pere Masque dan Cath Lovelock.
